Sjoerd Jansma is 70 jaar en woont in Oisterwijk.
Ik ontdekte in februari 2015 onder de voorhuid van mijn penis een vetbultje, dacht ik, maar dit bleek plaveiselcelcarcinoom te zijn. Ik ben in maart 2015 daaraan in het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg (ETZ) geopereerd waar men het carcinoom heeft verwijderd. Ook is een deel van de voorhuid van de penis verwijderd, zodat ook de snijvlakken weer schoon waren. Men had wel gewaarschuwd dat bij deze vorm van kanker zich in 10% van de gevallen er mogelijk uitzaaiingen konden voordoen. Elke 3 maanden had ik in het ETZ controle. Dit ging goed tot een week voor de jaarlijkse controle in 2016. Op een zondag in maart stond ik onder de douche en voelde in mijn rechterlies een bobbel. Ik ben vervolgens ’s maandags naar mijn huisarts gegaan die het bekeek en gelijk adequaat handelde door met de afdeling urologie van het ETZ te bellen. Hierdoor kon ik een week eerder dan de jaarlijkse controle bij mijn uroloog terecht. De uroloog had meteen in de gaten wat er loos was en liet voor de zekerheid een biopsie doen.
Binnen 14 dagen zat ik in het Antoni van Leeuwenhoek (AVL) in Amsterdam omdat het ETZ zich niet aan deze klus wilde wagen. Ik kwam bij de inmiddels met pensioen zijnde Prof. Simon Horenblas terecht, die mij op 2 juni 2016 heeft geopereerd met de robot. Hij heeft de tumor en 17 lymfeklieren verwijderd. Op 5 juni was ik weer thuis en ben ik aan mijn herstel begonnen. Dit ging 3 weken goed totdat ik een ontsteking kreeg. Ook deze werd behandeld door de wond/stoma-afdeling van het AVL. Toen men wist welke bacterie het was, kreeg ik de juiste medicatie en met vallen en opstaan begon ik vervolgens in augustus 2016 (6 weken later dan gepland) aan 25 bestralingen. De bestralingen vonden allemaal plaats in het AVL, dus moest ik 25 keer op en neer naar Amsterdam. Deze reis maakte ik met echtgenote, vrienden of de taxi, waarbij we ook rekening moesten houden met de reistijd zodat we niet door files naar Amsterdam moesten.
In september 2016 was ik klaar met de bestralingen en toen heb ik er alles aan gedaan dat ik vanaf november 2016 weer kon gaan werken en sporten. De support en verzorging vanuit eerst ETZ en vervolgens AVL en het thuisfront en vrienden heb ik ervaren als zeer positief en hebben zeker meegeholpen aan een spoedig herstel. We leven nu in 2020 en ik kan zeggen dat ik enorm veel geluk heb gehad met de eerder aangehaalde zorg, de verzorging en dat ik nu ook weer alles kan.